Achter gesloten deuren
In de serie ”Pastorale gedachten” is opnieuw een deel verschenen van de hand van ds. G.J. van Aalst: De titel ervan is: ”Achter gesloten deuren”, met als ondertitel: ”Gedachten over kerkenraadswerk”.
Op een heldere en aansprekende manier worden er allerlei facetten van het kerkenraadswerk onder de aandacht gebracht. In zijn Woord vooraf onderkent de schrijver
dat er voor gemeenteleden doorgaans een sluier van geheimzinnigheid hangt over het ambtelijk bezig zijn achter de gesloten deuren. Door middel van dit boekje wil ds. Van Aalst deze sluier wat oplichten.
Wie de inhoudsopgave overziet, komt een brede schakering aan onderwerpen tegen. Zo zijn de eerste hoofdstukken heel praktisch van aard. Ze gaan onder andere over de ruimte waarin de kerkenraad vergadert, onder ons bekend als de consistoriekamer. Een pronkkamer hoeft het niet te zijn, zo leren we uit hoofdstuk 2, maar wel praktisch gelokaliseerd en efficiënt ingericht.
De hoofdstukken 3 tot en met 7 handelen over de verkiezing van ambtsdragers. Thema’s als herkiesbaar zijn, de samenstelling van de groslijst en het gekozen zijn, worden helder en praktisch belicht. Dat het een zeer gewichtige zaak is, maakt de schrijver meer dan duidelijk, en dat vriendjespolitiek daarin niet gewenst is, wordt klip en klaar uiteengezet.
Ook het functioneren binnen de kerkenraad krijgt ruime aandacht. Hoofdstuk 8 gaat in op de verscheidenheid in de ambten en daaraan verbonden ook in verantwoordelijkheden.
Dat een voorzitter niet alles op zich hoeft te nemen en tegelijk zeer bepalend is voor de sfeer in de vergadering, komt in hoofdstuk 9 aan de orde.
Ook het scribaat passeert de revue onder de titel 'Een vaardige schrijver'.
Als laatste wil ik noemen dat er ook op een nuttige manier aandacht wordt besteed aan het samenkomen van de kerkenraad voor en na de dienst. Voorzichtig stelt de schrijver daarbij ook het consistoriegebed aan de orde.
Het geheel overziende kan ik niet anders concluderen dan dat ook dit boekje een welkome aanvulling is in de serie ”Pastorale gedachten”. Het is uiterst nuttig als gemeenteleden er kennis van nemen. En mijns inziens noodzakelijk dat ambtsdragers dat ook doen. Een gedachte zou kunnen zijn om een broeder, die voor het eerst verkozen en in het ambt
bevestigd wordt, dit boekje meteen maar cadeau te doen. Verder is het zeker geen verspilling
als iedere kerkenraad dit boekje aanschaft en onder de ambtsdragers uitdeelt. Het nut
overtreft ruimschoots de prijs.
