Dwars!

Op deze manier probeert de leiding de deelnemers verantwoordelijkheidsgevoel bij te brengen en hen te laten nadenken over hun eigen gedrag. Het onderwerp van ”Dwars!’, geschreven door Geesje Vogelaar-van Mourik, is boeiend en herkenbaar. Veel jongeren vinden het lastig om zich te voegen naar de regels, vaak met een reden. Sem is een jongen die zich stoer en onverschillig gedraagt, maar dit blijkt slechts een houding. Hij is onzeker en heeft behoefte aan vriendschap. Tijdens het opvoedkamp zijn de opdrachten zwaar en deelt de leiding ook straffen uit. Tot echte botsingen leidt dit niet. In de realiteit –met de ongetwijfeld rauwe groepsdynamiek– zal het er vast minder braaf aan toe gaan. Vogelaar wil nadrukkelijk een christelijke boodschap meegeven. Ze beschrijft dagopeningen en het gebed voor en na het eten, en vat daarnaast haar bedoeling op de laatste bladzijde samen, door Sems moeder te laten zeggen: „Als je het moeilijk hebt, kom je erachter dat je weinig echte vrienden hebt. Al die vrienden online zijn je echte vrienden niet. Het belangrijkste is dat je er Eén hebt. Dat is een Vriend bij Wie je altijd terechtkunt.” Het was krachtiger geweest als deze boodschap meer uit het verhaal zelf zou blijken.