Door Marianne Hoksbergen in Nederlands Dagblad op 10-01-2019
Joma Jottinga loopt stukken van het bekende Pieterpad en dat is een wonder, een groot wonder. De veertiger heeft namelijk een hersenbloeding gehad en de artsen hadden haar al opgegeven. Toch loopt ze nu met haar nordic walking-stokken door de prachtige
natuur en haalt ze herinneringen op aan wat er met haar gebeurd is.
Aan Sjors, die haar heeft laten vallen als een baksteen. En aan het lieve kleine meisje Silvie, dat al zo jong door de engelen naar het Vaderhuis werd gehaald. De auteur heeft in deze vertelling de ervaringen verwerkt van iemand die op vrij jonge leeftijd een
hersenbloeding heeft gehad. Ze doet dat heel toegankelijk. In een eenvoudige schrijfstijl maakt ze de lezer deelgenoot van ervaringen
die je niemand toewenst. Wie op zoek is naar romantiek wordt teleurgesteld. Wie graag leest over andermans ervaringen met ziekte
en tegenslag niet. Een verhaal met hoop voor de Toekomst.
Deze website maakt gebruik van cookies die noodzakelijk zijn voor de juiste werking van de site. Voor het meten van bezoekgegevens wordt gebruik gemaakt van geanonimiseerde analytische cookies. Meer info