Met gevaar voor eigen leven nemen Lenie en Janna steeds meer Joodse kinderen in huis, totdat ze verraden worden en in Vught terechtkomen. Daar heeft een vreselijke gebeurtenis plaats, het Bunkerdrama, waarbij Lenie het leven laat. Janna overleeft de oorlog, maar gaat gebukt onder schuldgevoelens. Het is haar schuld dat Lenie stierf. Dan leert ze de grote ontferming van God kennen: „Mijn genade is u genoeg.”
Op een fijngevoelige manier wordt vooral het geloofsleven van Lenie weergegeven. Telkens opnieuw neemt ze de toevlucht tot psalmen en gezangen om haar dankbaarheid te uiten, troost te zoeken of haar angst weg te zingen. Dit heeft grote impact op het leven van verschillende vluchtelingenkinderen. Haar leven was niet tevergeefs, al worstelt Janna wel met de vraag of dat zo was. Totdat God ook haar laat zien hoe Hij alles in Zijn handen houdt en bestuurt. Stark eindigt het boek met een verantwoording waarin ze beschrijft wat er over het leven van de twee zussen bekend is en in welke mate zij hier haar eigen invulling aan heeft gegeven.
”Een lied tussen de doornen” is een prachtig geloofsgetuigenis van twee eenvoudige vrouwen, die door God ingezet zijn tot Zijn eer.