Essenties van dienend leiderschap

Kenmerkend is dat Kloosterman een christelijke visie geeft op de zaken die hij bespreekt. Beter: christelijk geloof en christelijke levensovertuiging en vakkundige weergave weet hij geheel te verweven. Het Bijbels mensbeeld, de plaats van het gezag en van de Bijbel als Bron, het onderwijs van Christus, zulke wezenlijke zaken doortrekken het boek. Het relationele in het leiding geven is wel het centrale thema. Allerlei facetten komen dan aan de orde. Leiding geven en leiding blijven ontvangen. Luisteren en dan uitluisteren zodat er sprake kan zijn van echt begrijpen. Dat doet contact ontstaan. Integriteit, transparantie, zelfvertrouwen, present zijn. Steeds worden de zaken Bijbels benaderd en in de werkelijkheid van het leven geplaatst. ‘Wie in dienst treedt van een organisatie of onderneming met een missie of visie, dient zich daardoor te laten gezeggen’. En: ‘Aan het geven van inhoudelijke respons gaat wat vooraf. Het gaat om het besef van wederzijdse kwetsbaarheid in relationeel contact. Dit gegeven vraagt om een basis van respect’. En ook: ‘Stil zijn voor God en aandacht geven als respons op Zijn Woord is een onmisbare basis voor leiding geven. Het gaat om aandacht voor de ander omdat Hij omziet naar deze gebroken wereld’. Het boek is vakkundig geschreven vanuit christelijk perspectief. Mij lijkt de benadering wel wat idealistisch. Gebrokenheid en weerbarstigheid lijken me in de praktijk vaak tastbaar aanwezig. Maar inderdaad, dan is de leider er om idealistisch en realistisch (te proberen) leiding te geven. De schrijver steekt sterk in op de persoonlijke benadering. De zakelijke benadering wordt genoemd, maar niet uitgewerkt. Er zijn ook wel vragen te stellen. Er zijn toch ook goede leiders die niet-christelijk zijn? In Gods algemene goedheid komt dat voor. En: een kind van God is toch nog niet bijna automatisch een goede leider? Samenvattend: een leerzaam en deskundig boek over christelijk leiderschap.