Het genadeleven
In de serie “Theologische werken van Samuel Rutherford” zijn nu ook de delen 2 en 3a verschenen
bij uitgeverij De Banier. Opnieuw zijn beide boeken voorzien van een Woord vooraf en een inleiding van ds. J.A. Kloosterman uit Lunteren, terwijl de vertaling is verzorgd door mevr. R. Pieterman.
In het boek ”De schrijfkring rond Samuël Rutherford” van Alexander Whyte wordt Rutherford ‘een man van uitersten’ genoemd. Deze uitspraak wordt onderbouwd met verschillende voorbeelden.
Samengevat lezen we over
Rutherfords schrijfstijl: ‘In Rutherfords stijl zijn de uitersten van schoonheid en zoetheid te vaak vermengd met achteloosheid en wanorde. Flitsen van de edelste gedachten, gekleed in de meest rake en passende woorden, staan op dezelfde bladzijde als het meest slordige en afgetrapte Engels’. Deze uitersten worden inderdaad veel gelezen in de boeken die onze aandacht vragen.
”Het genadeleven” bestaat uit vier delen. Het eerste deel behandelt Gods soevereiniteit. Rutherford omschrijft die als volgt: ‘Het is Gods voortreffelijkste hoogheid, waardoor Zijn heilige wil, die wezenlijk wijs en rechtvaardig is, Hemzelf tot een wet en regel is om te doen wat Hem behaagt: heilig, wijs en volkomen vrij’.
In het tweede deel behandelt Rutherford de genade van God en de wijze waarop deze genade door de Heilige
Geest verkregen wordt. In het derde deel van zijn boek ‘daalt hij meer af tot bijzonderheden met betrekking tot
de invloeden van genade’. In het vierde en laatste deel behandelt hij hoe het gebruik van de middelen kan helpen om
aan invloeden te komen.
Om slechts een zeer kleine indruk te geven van dit lezenswaardig boek citeren we wat Rutherford schrijft over de hindernis van de hoogmoed: ‘Hoogmoed is geen kleine hindernis voor de uitgangen van de Geest. De hoogmoedige ziel is een braakland, een ongebroken en ongeploegde aarde. Wat voor hoop kan men hebben dat er een tarwe- of gersteoogst zal volgen op regen en dauw en invloeden van zon, lucht en wolken, wanneer de ploeg de aarde nooit gebroken heeft en de boer niets gezaaid heeft?’
