Ik wist niet hoe moeilijk dit was!
De ondertitel van dit boekje is: ”Ontboezemingen van een rouwdragende
man en vader”. Onze broeder ds. A.T. Vergunst heeft het
boekje vanuit eigen ervaring geschreven voor rouwenden en hun
omgeving.
In het eerste deel ”Gedachten over rouw”, tekent hij wat rouw,
rouwverwerking is en met welke gevoelens dat allemaal gepaard
gaat.
Soms weet de persoon totaal geen raad met al die soms zo
tegenstrijdige gevoelens. Hij sluit dit gedeelte af met het hoofdstuk
”De vallei van rouw” waarin hij het rouwproces beschrijft als
een reis door een onbekend landschap. Er is het primaire verlies
van een dierbare, maar er zijn ook heel veel secundaire verliezen.
Met het laatste bedoelt hij de praktische gevolgen die rouwenden
tegenkomen in het leven van alledag. Buitenstaanders hebben er
vaak weinig oog voor hoe al die gevolgen als een extra last meegedragen
worden.
In het tweede deel geeft onze broeder ”Handreikingen om hen die door rouw heen gaan te begeleiden of te ontmoeten”. Hij benadrukt dat niet belangrijk is wat iemand bij een rouwbezoek zegt, maar wel dat iemand er echt is en weet te luisteren. Dit maakt voorzichtig om iemand, die zijn tere gevoelens uit, snel tegen te spreken of te corrigeren. Het werkt ook vervreemdend als Bijbelse algemeenheden worden gezegd of clichés worden geplaatst.
De schrijver benadrukt dat rouw nooit overgaat en er veel momenten zijn van intense eenzaamheid. Dat maakt het leven zo leeg en de dagen zo doelloos, als de Heere hier niet helpt en ondersteunt. Bijzondere aandacht vraagt hij ook voor ”de vergeten bedroefden”. Daarmee bedoelt hij de kinderen. Hij raadt rouwenden aan om bijvoorbeeld een dagboek aan te leggen. Schrijven is een vorm van verwerking.
In het derde deel bespreekt onze broeder Psalm 77. Dit is de psalm waarin Asaf zijn worsteling met de Heere beschrijft. Asaf moest leren om God niet te willen begrijpen, maar te vertrouwen.
Het is een leerzaam boekje om te lezen en door te geven.
In het tweede deel geeft onze broeder ”Handreikingen om hen die door rouw heen gaan te begeleiden of te ontmoeten”. Hij benadrukt dat niet belangrijk is wat iemand bij een rouwbezoek zegt, maar wel dat iemand er echt is en weet te luisteren. Dit maakt voorzichtig om iemand, die zijn tere gevoelens uit, snel tegen te spreken of te corrigeren. Het werkt ook vervreemdend als Bijbelse algemeenheden worden gezegd of clichés worden geplaatst.
De schrijver benadrukt dat rouw nooit overgaat en er veel momenten zijn van intense eenzaamheid. Dat maakt het leven zo leeg en de dagen zo doelloos, als de Heere hier niet helpt en ondersteunt. Bijzondere aandacht vraagt hij ook voor ”de vergeten bedroefden”. Daarmee bedoelt hij de kinderen. Hij raadt rouwenden aan om bijvoorbeeld een dagboek aan te leggen. Schrijven is een vorm van verwerking.
In het derde deel bespreekt onze broeder Psalm 77. Dit is de psalm waarin Asaf zijn worsteling met de Heere beschrijft. Asaf moest leren om God niet te willen begrijpen, maar te vertrouwen.
Het is een leerzaam boekje om te lezen en door te geven.
