Ik wist niet hoe moeilijk dit was!
Dit boekje is een uitwerking van de lezing die de auteur hield over ‘Pastoraat bij rouwverwerking’ op de Haamstedeconferentie in 2016 (voor wie liever luistert dan leest: terug te vinden op www.haamstedeconferentie.nl). In
de drie delen van het boekje gaat ds. Vergunst in op wat rouw is, geeft hij handreikingen om met rouwenden om te gaan en trekt hij lessen uit Asafs worsteling in Psalm 77.
Ds. Vergunst, predikant van de Gereformeerde Gemeenten te Waupun (VS), weet waarover hij spreekt: op 29-jarige leeftijd overleed zijn vrouw en bleef hij achter met vijf jonge kinderen. Heel eerlijk beschrijft hij zijn eigen ervaringen, inclusief op sommige momenten de boosheid naar God en de twijfel aan Zijn bestaan. Hij vertelt ook hoe hij nog steeds van zijn eerste vrouw houdt, ook al is hij al jaren gelukkig opnieuw getrouwd. Deze openheid maakt het boekje waardevol en herkenbaar.
Tegelijk benadrukt de auteur steeds dat rouwen iets persoonlijks is en dat je situaties en gevoelens niet moet vergelijken met anderen. Van rouw is overigens niet alleen sprake na het overlijden van een geliefde, maar het kan er ook zijn bij andere vormen van verlies, zoals echtscheiding, ziekte of werkloosheid.
De auteur geeft veel praktische en pastorale handreikingen om mensen die rouwen te begeleiden. Hij geeft duidelijke voorbeelden van goede en slechte reacties. Hij roept op tot veel geduld en begrip, maar geeft ook aan wanneer en hoe je wel op dingen kunt reageren.
Dit is een persoonlijk, indringend en pastoraal boekje over rouwverwerking. Niet iedereen zal alles herkennen of behulpzaam vinden. Maar er is zoveel goeds in te vinden dat iedereen die met rouw of rouwenden te maken heeft het zou moeten lezen om iets van het lijden te begrijpen of te helpen dragen.
