In Elspeet
Ze fascineert meteen, die gehurkte vrouw met blonde haren, blauwe spijkerbroek en bleke herdersstaf, vergezeld door vier mensen en een hond tegen de achtergrond van de oude Elspeetse dorpskerk.
„Alles van buitenaf komt ook hier, alleen wat later”, om nog één wijsheid te citeren die De Vries ons meegeeft, in dit geval uit de mond van de dochter van de begrafenisdienaar die in de afgelopen decennia zijn klanten kieskeuriger en hun zerken luxer zag worden. Veel Elspeters duiden de veranderingen als geestelijke achteruitgang of teloorgang van bevindelijkheid. In het verlengde daarvan typeert ook de auteur het veranderingsproces als worsteling om behoud van een religieuze traditie en ziet hij zijn boek als illustratie van „de gang van de gehele gereformeerde gezindte.”
