Jong en depressief

Iedereen heeft weleens een dipdag. En in de periode van puberteit en adolescentie kan dat aantal hoger liggen dan gemiddeld. Maar als je puber of jongere al twee weken somber is, op een negatieve manier over zichzelf denkt en zijn of haar belangstelling voor de omgeving verliest, moeten bij ouders de alarmbellen gaan rinkelen. Om depressiviteit bij pubers en jongeren te onderkennen en er op een goede manier mee om te gaan, schreef orthopedagoog Joop Stolk een handreiking onder de titel ‘Jong en depressief’. Het boek is bedoeld voor christenouders, familieleden en verdere betrokkenen van jongeren die moeite ondervinden op hun weg naar de volwassenheid. Een depressie is niet iets wat onderschat moet worden. Ergens noemt Stolk het vader en moeder zijn van een depressief kind een ontzettend moeilijke opgave. ‘Het verdriet om de somberheid en de spanning in het leven van een zoon of dochter zijn soms nauwelijks te dragen.’ Stolks bedoeling is depressies bij jongeren invoelbaar te maken. Dat is de kracht van dit boek. De auteur heeft zijn contacten met depressieve jongeren verwerkt in tal van praktijkvoorbeelden die ouders kunnen helpen om meer grip te krijgen op de ziekte. De (h)erkenning zal voor de doelgroep ongetwijfeld tot grote steun zijn. Stolk besteedt niet alleen aandacht aan de kenmerken en het ontstaan van een depressie. Ook komt aan de orde hoe ouders hun kind praktisch kunnen helpen. ‘Bidden’, wordt dan als eerste genoemd. Dat lijkt voor de hand liggend. Wie echter leest wat de auteur daarover schrijft, beseft: dit is de basis van al mijn handelen. Stolk noemt het ‘de spits van alles wat ouders voor hun depressieve zoon of dochter kunnen doen’! Ook komt het onderwerp ‘depressie en zelfdoding’ op een heel pastorale manier aan de orde. Wie zich afvraagt of hij als opvoerder de kans op depressie kan reduceren, heeft wellicht wat aan het volgende citaat: ‘Er zijn weinig ervaringen die de psychische gezondheid van pubers en jongeren zo positief beïnvloeden als het besef dat je onvoorwaardelijk door je ouders wordt geaccepteerd, dat je gewoon zeker mag weten dat jij er voor je ouders echt toe doet’.