Man van Tanna
Volharden in onvoorstelbare moeilijkheden: dan kan alleen door genade, leerde zendeling John Paton. Maarten Brand schreef een aangrijpend jeugdboek over Patons zendingswerk op het eiland Tanna.
Schoolmeester John Paton weet het zeker: hij heeft de roeping het evangelie te verkondigen onder de heidenen. Samen met zijn jonge vrouw stapt hij daarom in 1858 op de boot voor de lange reis naar het eiland Tanna, een eiland in de stille Zuidzee. Hij komt er in een andere wereld terecht. Een wereld zonder haven voor het schip, zonder huis om in te wonen. Maar veel erger nog: een wereld vol geloof in vertoornde geesten, die alleen gestild kunnen worden door mensenoffers te brengen en te eten. Een wereld waarin Patons bezittingen voortdurend worden geroofd, mannen leven om te vechten en Patons leven continu wordt bedreigd. Brand vertelt afwisselend vanuit Paton en vanuit de jonge eilandbewoner Katasian. Doordat je Katasians gedachten, vragen en twijfels leest, komt het verhaal heel dichtbij.
Makkelijk is de taak van Paton duidelijk niet. Zijn gezondheid lijdt ernstig onder het klimaat, zijn vrouw overlijdt al snel en ook zijn zoontje moet hij begraven. Nog zwaarder is dat hij weinig vruchten ziet op zijn werk. Integendeel, keer op keer heeft Paton te vrezen voor zijn leven omdat de eilanders niets van zijn boodschap moeten hebben. Indrukwekkend is het om te lezen hoe Paton door Gods genade stand weet te houden tegenover zoveel vijanden. Niet omdat hij zo'n bijzonder mens is of zo'n bijzonder geloof heeft, maar omdat de Heere hem bijzondere genade heeft gegeven.
