Méér dan corona
In de inleiding op zijn boek schrijft hij: ‘Meegenomen in de maalstroom van meningen en besluiten over maatregelen in de kerk, is veel van wat we zeggen erg vluchtig (…). Het ontbreekt aan een totaalbeeld’. De geboden informatie is vaak ‘hapsnap’ (blz. 7). Dit boek wil in die leemte voorzien. Verdeeld over 25 hoofdstukken stelt onze ambtsbroeder uit Oldebroek diverse aspecten van de crisis aan de orde. Aan het slot van ieder hoofdstuk wordt er vanuit een Bijbeltekst ‘een Bijbelse denkrichting’ gewezen.
Hij staat onder andere stil bij de coronacrisis als ‘roepstem’ en ‘oordeel van God’, en als ‘teken van de eindtijd’. Hij belicht hoe deze crisis gelovigen ‘beproeft’ en voor een ‘crisis in de kerk’ zorgt. Wat dit laatste betreft, onderschrijft hij wat iemand opmerkte, dat door de coronacrisis geen ‘geestelijke crisis wordt veroorzaakt, maar dat er een geestelijke crisis wordt blootgelegd’ (blz. 8, 40). Nadrukkelijk komt ook de gehoorzaamheid aan de overheid aan de orde. Hoewel de overheid in principe gehoorzaamd moet worden, plaatst hij meerdere kritische kanttekeningen bij het overheidsbeleid en vraagt hij zich af ‘wanneer gehoorzaamheid nog verantwoord is’, hoewel hij tegelijk erkent ‘daar geen compleet antwoord op te hebben’ (blz. 72). Ook over onderwerpen als complottheorieën, het dragen van mondkapjes, het vaccinatiebeleid en de problemen in de zorg laat hij zijn licht schijnen.
Het laatste deel van het boek is gewijd aan de kerkgang, het zingen, de wijze waarop het heilig avondmaal bediend en gevierd moet worden, het verlies aan onderlinge gemeenschap en wat de digitalisering op de lange termijn betekent voor het kerkelijk leven. In de twee laatste hoofdstukken wordt de balans opgemaakt en wordt stilgestaan bij de ‘roeping van kerken’.
Het is een boek waarin tal van aspecten van de crisis (beknopt) aan de orde worden gesteld. Meer dan eens plaatsten we uitroeptekens, soms ook vraagtekens. Om er één te noemen: is het waar dat de maatregelen om de verspreiding van het coronavirus in te tomen meer slachtoffers hebben geëist dan het virus zelf? Ongetwijfeld zijn bepaalde maatregelen (achteraf bezien) disproportioneel (geweest). Maar laten we de beelden zoals die in het begin van de crisis, vanuit bijvoorbeeld Brabant, Bergamo en New York, tot ons zijn gekomen, niet vergeten. We stemmen van harte in met wat hij in de inleiding opmerkt – en wat tegelijk de rode draad is die door dit boek heenloopt: ‘Zoals bij een preek, geldt het ook bij deze roepstem van God: ze is óf tot voordeel óf tot oordeel. Als de uitwerking niet is een hartelijke bekering tot God, dan weten we zeker dat we slechter uit deze crisis zullen komen dan we erin gingen.’.
