Mijn God is getrouw
Ds. Paul D. Wolfe studeerde theologie met het doel om predikant te worden en was een paar maanden getrouwd met Christy, toen de eerste symptomen van kanker zich aankondigden. Hij was toen 28 jaar oud. Met de ondertitel ”Wat Hij mij in het donkere dal van kanker leerde” geeft hij weer wat hij in het boek ”Mijn God is getrouw” wil doorgeven.
In het voorwoord, geschreven door dr. Sinclair B. Ferguson, docent aan Westminster Theological Seminary in Philadelphia (VS), wordt Wolfe aangeduid als „die opgewekte, begaafde student met kanker.” Ferguson typeert de schrijver en het boek mijns inziens op een rake manier. Vandaar een paar regels uit diens voorwoord. „Met eenvoud, bescheidenheid en niet zo’n klein beetje droge humor vertelt Paul het verhaal van Gods voorzienigheid in zijn leven. Het boek is geschreven in het diepe besef van Gods ondersteunende soevereiniteit en genade, Zijn trouw en Zijn wijsheid. Dit is het verhaal van een jongeman
en zijn pijn, zijn worstelingen en zijn reis door een dal van diepe duisternis.”
Er staat meer in dit indringende voorwoord, maar alleen deze regels al zijn een aanbeveling om dit boek te lezen. Er zijn natuurlijk talloze soorten van kanker, zoals er ook talloze patiënten zijn die niet kunnen spreken van genezing, zoals Wolfe dat wel kan. Maar ieder die ervaring heeft met het krijgen van de boodschap dat hij of zij kanker heeft, zal het nodige herkennen in de beschrijving van het proces in Wolfes boek. Als het gaat om de verwerking van het woord kanker, dat bevestigt wat je al een tijdlang vreesde en toch van je af duwde. Hoe je leven op de kop wordt gezet. De operatie, als die al mogelijk blijkt. En vooral ook die akelige chemokuren, die zo veel afbreken van wat eerst nog gezond leek, die je zo moe maken en zo ziek. Te midden van alles wat bij een ander weer anders gaat, valt er zo veel te herkennen en voor naaste omstanders te begrijpen.
Alleen daarom al kan ik dit boek als pastor en ervaringsdeskundige aanbevelen. Wat mij echter vooral heeft aangesproken in dit boek zijn de geestelijke lessen die Wolfe in deze periode samen met zijn vrouw geleerd heeft. Als hij dit boek schrijft, is hij inmiddels tien jaar verder. Hij mocht genezen en is al een aantal jaren predikant van New Hope Presbyterian Church in Fairfax (Virginia, VS), waar hij woont met zijn vrouw en de drie kinderen die God hun gaf. Je merkt waar deze man doorheen is gegaan; hoe de ”waaroms” hebben geklonken in het diepst van zijn ziel. Maar ook hoe hij dwars door dat alles heen heeft leren rusten in de onwankelbare trouw van God en Zijn voorzienig bestel. Hij heeft geleerd: „Het is mij goed wat mijn God mij beschikt.” In die God en Zijn Woord en nergens anders is rust en vrede te vinden.
De goed leesbare vertaling uit het Engels is van Th. Van Eijzeren. Neem en lees.
Er staat meer in dit indringende voorwoord, maar alleen deze regels al zijn een aanbeveling om dit boek te lezen. Er zijn natuurlijk talloze soorten van kanker, zoals er ook talloze patiënten zijn die niet kunnen spreken van genezing, zoals Wolfe dat wel kan. Maar ieder die ervaring heeft met het krijgen van de boodschap dat hij of zij kanker heeft, zal het nodige herkennen in de beschrijving van het proces in Wolfes boek. Als het gaat om de verwerking van het woord kanker, dat bevestigt wat je al een tijdlang vreesde en toch van je af duwde. Hoe je leven op de kop wordt gezet. De operatie, als die al mogelijk blijkt. En vooral ook die akelige chemokuren, die zo veel afbreken van wat eerst nog gezond leek, die je zo moe maken en zo ziek. Te midden van alles wat bij een ander weer anders gaat, valt er zo veel te herkennen en voor naaste omstanders te begrijpen.
Alleen daarom al kan ik dit boek als pastor en ervaringsdeskundige aanbevelen. Wat mij echter vooral heeft aangesproken in dit boek zijn de geestelijke lessen die Wolfe in deze periode samen met zijn vrouw geleerd heeft. Als hij dit boek schrijft, is hij inmiddels tien jaar verder. Hij mocht genezen en is al een aantal jaren predikant van New Hope Presbyterian Church in Fairfax (Virginia, VS), waar hij woont met zijn vrouw en de drie kinderen die God hun gaf. Je merkt waar deze man doorheen is gegaan; hoe de ”waaroms” hebben geklonken in het diepst van zijn ziel. Maar ook hoe hij dwars door dat alles heen heeft leren rusten in de onwankelbare trouw van God en Zijn voorzienig bestel. Hij heeft geleerd: „Het is mij goed wat mijn God mij beschikt.” In die God en Zijn Woord en nergens anders is rust en vrede te vinden.
De goed leesbare vertaling uit het Engels is van Th. Van Eijzeren. Neem en lees.
