Om een eigen school
Een eeuw na de financiële gelijkstelling van het openbaar en bijzonder onderwijs in 1917 verschijnt een boek met als titel ”Om een eigen school”. W.B. Kranendonk verwijst in zijn Voorwoord naar de discussie rond artikel 23 van de Grondwet. ‘Het betekent ook dat we ons moeten blijven herinneren wat het vroegere generaties kostte om eigen scholen op te richten en in stand te houden’. Hij haalt daarbij 1 Korinthe 4:7 aan: ‘Wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen’.
Het boek is in drie delen opgebouwd. Dr. L.D. van Klinken beschrijft de tijd van de schoolstrijd (deel 1) en reformatorische basisscholen van 1917-2017 (deel 2). Drs. D. Vogelaar beschrijft in deel 3 de reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs.
Uit hun bijdragen blijkt dat beiden heel goed bekend zijn met het reformatorisch onderwijs. Het is een handzaam vierkant boek met veel onbekende foto’s. Dr. Van Klinken haalt de schoolstrijd aan van ledeboerianen en kruisgezinden, maar ook de komst van de reformatorische basisscholen. Wat hebben onze voorouders hard moeten vechten voor onze scholen! Ds. G.H. Kersten heeft hierin een grote rol gespeeld.
We lezen over de stichting van reformatorische scholen en dorpsscholen in bijvoorbeeld Veenendaal, Opheusden, Benthuizen en Montfoort. Onderaan de pagina’s staan verschillende anekdotes of wetenswaardigheden. Zoals de meester in Meliskerke die bij het psalmzingen een platenspeler gebruikte en direct na het zingen de stekker eruit trok. In Zeist ging men op schoolreis met melkbussen limonade.
De beschrijving over de christelijke school in Gorinchem is treffend. Bovenmeester Van Kluijve en zijn opvolger meester Bloot ontvingen nauwelijks of geen salaris. De school moest het van collecten en schoolgeld van leerlingen hebben. Elf jaar lang heeft meester Bloot geen salaris gehad. Hij heeft uit de hand des Heeren geleefd en mocht met zijn zorgen bij de Heere terechtkomen. De Heere heeft hem niet beschaamd.
Ook het belang van eigen methoden en van Bijbelgetrouw onderwijzend personeel wordt besproken. Naast onze basisscholen zijn er in de afgelopen jaren reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs gesticht. Dit mag ons wel klein maken. Waar blijven we met alle zegeningen uit Gods hand? Is er nog gebed voor onze scholen, onze leerkrachten en leraren die elke dag bezig zijn met kinderzielen? Zijn we het vuur kwijtgeraakt in het reformatorisch onderwijs?
Onze besturenorganisatie VGS doet veel voor het christelijk/reformatorisch onderwijs en de bestuurders. We zijn hen daarvoor erkentelijk. Ik hoop dat kerkenraden, leden van schoolbesturen, onderwijsgevenden en natuurlijk ouders dit boek zullen aanschaffen en lessen uit het verleden zullen trekken. En Gods daden niet vergeten!
We lezen over de stichting van reformatorische scholen en dorpsscholen in bijvoorbeeld Veenendaal, Opheusden, Benthuizen en Montfoort. Onderaan de pagina’s staan verschillende anekdotes of wetenswaardigheden. Zoals de meester in Meliskerke die bij het psalmzingen een platenspeler gebruikte en direct na het zingen de stekker eruit trok. In Zeist ging men op schoolreis met melkbussen limonade.
De beschrijving over de christelijke school in Gorinchem is treffend. Bovenmeester Van Kluijve en zijn opvolger meester Bloot ontvingen nauwelijks of geen salaris. De school moest het van collecten en schoolgeld van leerlingen hebben. Elf jaar lang heeft meester Bloot geen salaris gehad. Hij heeft uit de hand des Heeren geleefd en mocht met zijn zorgen bij de Heere terechtkomen. De Heere heeft hem niet beschaamd.
Ook het belang van eigen methoden en van Bijbelgetrouw onderwijzend personeel wordt besproken. Naast onze basisscholen zijn er in de afgelopen jaren reformatorische scholen voor voortgezet onderwijs gesticht. Dit mag ons wel klein maken. Waar blijven we met alle zegeningen uit Gods hand? Is er nog gebed voor onze scholen, onze leerkrachten en leraren die elke dag bezig zijn met kinderzielen? Zijn we het vuur kwijtgeraakt in het reformatorisch onderwijs?
Onze besturenorganisatie VGS doet veel voor het christelijk/reformatorisch onderwijs en de bestuurders. We zijn hen daarvoor erkentelijk. Ik hoop dat kerkenraden, leden van schoolbesturen, onderwijsgevenden en natuurlijk ouders dit boek zullen aanschaffen en lessen uit het verleden zullen trekken. En Gods daden niet vergeten!
