Hetzelfde zouden we nu kunnen zeggen van deze uitgave, waarbij het toch goed is dat op deze manier, zoals Kranendonk dat in zijn Voorwoord schijft, hetgeen ds. Honkoop en zijn broeders voorstonden in gedachtenis gehouden wordt ‘bij de huidige en toekomstige generaties’.
Een van de waardevolle punten van dit boek is dat de auteur ds. Honkoop zelf naar voren laat komen. Door daarbij de bronnen te vermelden, wint de levensschets aan kracht. Hierdoor komt het genadeleven, zoals de Heere dat in hem werkte, op authentieke wijze over. Het is niet mooier gemaakt dan het is. Het tweede wat opvalt is de nadruk op de prediking. Dat geeft de titel ook al aan. Niet minder dan tien van de achttien hoofdstukken hebben direct verband met zijn ambt van dienaar des Woords. Daarnaast is er ook terecht aandacht voor het feit dat hij leiding heeft gegeven in onze gemeenten. Toch wilde hij geen leider zijn. Met name uit de openingswoorden bij vergaderingen of synodepreken bleek dat het hem ook dan ging om die ene Naam.
Wat kon hij verblijd zijn als hij daar iets van vernam. Hij kon ook scherp zijn als er wel ‘vromigheid’ was, zonder inhoud. Ooit sprak hij er met mij over dat zijn vader niet preekte over Simeon en zelfs niet over Simeon en het Kindeke, maar over het Kindeke en Simeon. In hoofdstuk 17 komt dit duidelijk naar voren. Tegelijkertijd lezen we door heel dit boek heen dat de Heere plaats maakt voor Christus door Zijn ontdekkend werk. Bovendien blijft het ook niet alleen bij de openbaring van Christus, maar preekte ds. Honkoop ook de staten van Christus. Niet alleen het ‘door Wie’, maar ook het ‘hoe’ van het zalig maken was een belangrijk deel van zijn prediking. We zijn blij dat Kranendonk dat ook heeft laten doorklinken. We hopen ook zo van harte dat dit in onze gemeenten mag blijven, zodat met het heengaan van hem die we zeer lief hebben gehad, het doorleven van Christus in Zijn staten mag blijven.
Een aanbeveling is niet nodig. De tweede druk is al uit! We hopen dat het boek door velen gelezen mag worden.