Rouwen om een kind
Het sterven van een kind is misschien wel het ergste wat ouders kan overkomen. Een onherstelbare leegte in het gezin. Een gemis dat levenslang meegedragen wordt. Wat weten we van deze ouders die rouwen om hun kind? Waar lopen zij en de overige kinderen tegenaan, thuis, op het werk, op school, in hun familie of vriendenkring? Hoe geven ouders, bij al hun persoonlijk verdriet, toch voldoende aandacht aan de andere kinderen? Rouwen kinderen op dezelfde wijze als volwassenen?
Deze en andere vragen staan centraal in het boek ‘Rouwen om een kind’. Het is in de eerste plaats geschreven voor christenouders die een kind moesten missen. Daarnaast is het een boek voor mensen die om het gezin heen staan, zoals familie, vrienden, ambtsdragers, gemeenteleden en leerkrachten. Omstanders die bereid zijn om te luisteren naar ouders en kinderen die een zoontje of dochtertje, een broertje of zusje hebben verloren en die het gezin graag tot steun willen zijn.
De ervaringen van christenouders en hun kinderen. Deze uitgave van ‘Rouwen om een kind’ is inmiddels de vierde druk. De vorige drukken zijn bewerkt en enkele hoofdstukken zijn geheel nieuw. In deze vierde druk hebben de schrijvers vijf extra ouderparen gesproken die over hun ervaringen vertelden. Het waren openhartige gesprekken, omdat er al spoedig een band van vertrouwen groeide. Ter bescherming van de privacy van de ouders zijn alle namen veranderd, soms meer dan één keer. Ook zijn fragmenten uit verschillende gesprekken uitgewisseld en met elkaar gecombineerd. Het eerste hoofdstuk begint met enkele cijfers betreffende het aantal kinderen dat per jaar overlijdt en de oorzaken van hun overlijden. De volgende drie hoofdstukken geven de ervaringen weer van ouders en kinderen die hun zoontje of dochtertje, broertje of zusje hebben verloren, met vaak schokkende gebeurtenissen, die een ommekeer betekenden in het gezinsleven: het sterven en de begrafenis van een kind. Het vijfde hoofdstuk gaat uitvoerig in op de verwarrende gevoelens van ouders na het overlijden van hun kind. Hoofdstuk 6 besteedt aan deze gevoelens aandacht vanuit Psalm 130: ‘Uit de diepten roep ik tot U, o Heere!’ Daarna volgt hoofdstuk 7: de zorg van ouders voor elkaar in een periode van zware rouw. Het achtste hoofdstuk richt zich op de kinderen in de gezinnen. In hoofdstuk negen gaat het om een persoonlijke benadering van de kinderen, want in deze situaties is er geen maatwerk. Wat kunnen omstanders (familie, vrienden, ambtsdragers, enzovoort) betekenen voor een gezin? Hoe moeten de gezinsleden na het overlijden verder, ook vader en moeder: hoofdstuk 11. In hoofdstuk 12 staan die veranderingen. Hoofdstuk 13 geeft een terugblik van de ouders van Annemieke, de vader van Mirjam, de moeder van Roelof. De pagina’s 183 - 185 geven een uitgebreide litteratuurlijst aan. Op blz. 186 vinden we instanties met adressen, waar hulp te krijgen is. Dat zijn: Eleos, www.eleos.nl, 030-6008540, Schuilplaats: www.stichtingschuilplaats.nl, 0318-547870 en de Vluchtheuvel, www.stichtingdevluchtheuvel.nl, 0113-213098.
Dat deze problematiek breed leeft, is te zien dat dit al een vierde herziene druk is. Telkens worden ervaringen gedeeld, aangevuld of bijgesteld. Rouwen is al zo’n emotioneel gebeuren, daarom is het goed om dit op een gepaste discrete wijze met elkaar te delen. Als men het betrekkelijke van het leven inziet, is relativeren het gevolg. Dingen die voorheen zo belangrijk leken, hebben opeens hun glans verloren. Dat betekent dat concreet veranderingen zijn waar te nemen. Een vader die gewend was in het verkeer stevig door te rijden, is veel voorzichtiger geworden, minder gericht op zo snel mogelijk thuis komen. Een moeder, die werk en huishouden altijd tot in de puntjes geregeld wilde hebben, besteedt nu meer tijd aan de kinderen. Discussie, gesprekken en kletspraatjes worden met nieuwe ogen bezien. De echte belangrijke dingen, daar wil men zich wel druk om maken. Dat wil niet zeggen dat minder belangrijke dingen verwaarloosd worden. Nieuwe kleding, een opknapbeurt van een van de kamers, een verjaardag, enzovoort. Die dingen behoren gewoon bij het leven. Maar ze worden wel gerelativeerd. Er is meer oog voor de wezenlijke dingen waar het in het leven op aankomt. Het is een teer en soms moeilijk bespreekbaar onderwerp, maar met behulp van dit boek is de rouw en het verdriet niet weg, maar geeft u wel mogelijkheden om dit met Gods hulp bovenal, maar ook met de raad en ervaringen van anderen deze dingen een plaats te geven. Warm aanbevolen!
De ervaringen van christenouders en hun kinderen. Deze uitgave van ‘Rouwen om een kind’ is inmiddels de vierde druk. De vorige drukken zijn bewerkt en enkele hoofdstukken zijn geheel nieuw. In deze vierde druk hebben de schrijvers vijf extra ouderparen gesproken die over hun ervaringen vertelden. Het waren openhartige gesprekken, omdat er al spoedig een band van vertrouwen groeide. Ter bescherming van de privacy van de ouders zijn alle namen veranderd, soms meer dan één keer. Ook zijn fragmenten uit verschillende gesprekken uitgewisseld en met elkaar gecombineerd. Het eerste hoofdstuk begint met enkele cijfers betreffende het aantal kinderen dat per jaar overlijdt en de oorzaken van hun overlijden. De volgende drie hoofdstukken geven de ervaringen weer van ouders en kinderen die hun zoontje of dochtertje, broertje of zusje hebben verloren, met vaak schokkende gebeurtenissen, die een ommekeer betekenden in het gezinsleven: het sterven en de begrafenis van een kind. Het vijfde hoofdstuk gaat uitvoerig in op de verwarrende gevoelens van ouders na het overlijden van hun kind. Hoofdstuk 6 besteedt aan deze gevoelens aandacht vanuit Psalm 130: ‘Uit de diepten roep ik tot U, o Heere!’ Daarna volgt hoofdstuk 7: de zorg van ouders voor elkaar in een periode van zware rouw. Het achtste hoofdstuk richt zich op de kinderen in de gezinnen. In hoofdstuk negen gaat het om een persoonlijke benadering van de kinderen, want in deze situaties is er geen maatwerk. Wat kunnen omstanders (familie, vrienden, ambtsdragers, enzovoort) betekenen voor een gezin? Hoe moeten de gezinsleden na het overlijden verder, ook vader en moeder: hoofdstuk 11. In hoofdstuk 12 staan die veranderingen. Hoofdstuk 13 geeft een terugblik van de ouders van Annemieke, de vader van Mirjam, de moeder van Roelof. De pagina’s 183 - 185 geven een uitgebreide litteratuurlijst aan. Op blz. 186 vinden we instanties met adressen, waar hulp te krijgen is. Dat zijn: Eleos, www.eleos.nl, 030-6008540, Schuilplaats: www.stichtingschuilplaats.nl, 0318-547870 en de Vluchtheuvel, www.stichtingdevluchtheuvel.nl, 0113-213098.
Dat deze problematiek breed leeft, is te zien dat dit al een vierde herziene druk is. Telkens worden ervaringen gedeeld, aangevuld of bijgesteld. Rouwen is al zo’n emotioneel gebeuren, daarom is het goed om dit op een gepaste discrete wijze met elkaar te delen. Als men het betrekkelijke van het leven inziet, is relativeren het gevolg. Dingen die voorheen zo belangrijk leken, hebben opeens hun glans verloren. Dat betekent dat concreet veranderingen zijn waar te nemen. Een vader die gewend was in het verkeer stevig door te rijden, is veel voorzichtiger geworden, minder gericht op zo snel mogelijk thuis komen. Een moeder, die werk en huishouden altijd tot in de puntjes geregeld wilde hebben, besteedt nu meer tijd aan de kinderen. Discussie, gesprekken en kletspraatjes worden met nieuwe ogen bezien. De echte belangrijke dingen, daar wil men zich wel druk om maken. Dat wil niet zeggen dat minder belangrijke dingen verwaarloosd worden. Nieuwe kleding, een opknapbeurt van een van de kamers, een verjaardag, enzovoort. Die dingen behoren gewoon bij het leven. Maar ze worden wel gerelativeerd. Er is meer oog voor de wezenlijke dingen waar het in het leven op aankomt. Het is een teer en soms moeilijk bespreekbaar onderwerp, maar met behulp van dit boek is de rouw en het verdriet niet weg, maar geeft u wel mogelijkheden om dit met Gods hulp bovenal, maar ook met de raad en ervaringen van anderen deze dingen een plaats te geven. Warm aanbevolen!
