Van de wierook naar het Woord

Bij Bas van der Ven ligt de reden niet in de laatste plaats bij het machtsbesef en superioriteitsgevoel van Rome. De klassieke leer dat Christus voor de zonden stierf kan hij nog steeds niet aanvaarden. Hij voelt zich nog altijd zoekend. Als het gaat om de paus is zijn moeite dat deze zich goddelijke eer laat toebrengen. Helaas merkt hij terecht op dat dit ook voorkomt bij voorgangers aan vooral de rechterkant van de gereformeerde gezindte. Hij constateert dat geen mens deze weelde kan dragen en dat dit vroeg of laat fout gaat. Dat ligt bij anderen duidelijk anders. Zij weten zich door de kern van de boodschap van de Reformatie gestempeld: God zoekt het verlorene. Engelien van Tilburg-van Beek mocht, als zij terugkijkt op haar leven, dat reeds op zevenjarige leeftijd bij de voorbereiding van de eerste communie ervaren. Zij vergelijkt haar gang met die van de blinde uit Markus 8 die aanvankelijk de mensen als bomen zag wandelen. Als zij samen met haar man, die later predikant zal worden, de belijdeniscatechisatie bij ds. Budding in Nederhemert volgt, gaat voor haar een wereld open. Nu leert zij de dingen helder verstaan en onderscheiden. Ik kan niet nalaten door te geven dat het boek Religieuze gevoelens van Jonathan Edwards voor haar een eyeopener was. Het liet haar zien hoeveel overeenkomst er is tussen religieuze gevoelens in de rooms-katholieke kerk en allerlei bevindingen in de gereformeerde gezindte.
Toon Vanhuysse getuigt dat het Woord zijn enige geloofsregel is geworden. Hij vond het onthutsend dat het boek De navolging van Christus van Thomas à Kempis ook bin¬nen het protestantisme wordt gewaardeerd, zelfs door bevindelijk gereformeerden. Immers bij alle moois wat er in staat is de grondlijn dat een mens door ootmoed en navolging van Christus moet opklimmen tot God.
Protestantse theologen plegen nog al eens de overeenkomsten tussen Rome en de Reformatie te beklem¬tonen en te beweren dat de kloof geringer is dan zij was. Mij viel op dat bijna alle geïnterviewden dat an¬ders zien. Zij staan zeer sceptisch tegenover toenade¬ring van Rome en de Reformatie. Zij geven aan dat de kloof onoverbrugbaar is. Dezelfde begrippen als gena¬de en rechtvaardiging worden door Rome heel anders ingevuld dan door de Reformatie. Dat is nu niet anders dan vijfhonderd jaar geleden. De Mariaverering komt ook telkens naar voren als één van de breekpunten.
Heel treffend is het getuigenis van Thomas Pieczko dat hij zijn identiteit niet ontleent aan zijn ex-priester-zijn, maar dat deze in Christus ligt. Ik hoop dat wij dat allen door genade zo leren belijden. Ook Pieczko is ervan overtuigd dat wij van Rome als instituut niets moeten verwachten. Zou zij de principes van de Reformatie overnemen dat moet zij nog altijd op heel wezenlijke punten veranderen. Enige aanwijzing dat zij daartoe bereid is ontbreekt. Dat weerhoudt deze gewezen priester niet met rooms-katholieke geestelijken en gewone ge¬meenteleden in gesprek te gaan. Het moet ons immers, zo zegt hij, net als de reformatoren niet gaan om gelijk maar mensen die dwalen tot inkeer te brengen. Van de wierook naar het Woord is een aanrader voor ie¬dereen die wil weten wat het betekent van Rome naar de Reformatie over te gaan. Het kan ons ook helpen het blijvende belang van de Reformatie te zien. Dicht bij het Woord blijven en onze zaligheid enkel en alleen in Christus zoeken om zo voor Hem te leven.