Op leven en dood
Wanneer ik het boek ”Op leven en dood” van John Owen sluit,
is het mijn hartelijke wens dat prof. dr. A. Baars nog veel tijd en
lust gegeven wordt om zó de werken van de puriteinen onder
onze aandacht te brengen. Owen, van wiens leven een boeiende
beschrijving voorin het boek staat, heeft een indrukwekkende
omvang aan werken nagelaten. Deze werken getuigen van grote
godgeleerdheid, gepaard met tere Godsvrees. Maar het meeste
van deze werken is in het Nederlands niet (meer) beschikbaar en
erg uitgebreid.
Prof. Baars heeft hierin op kundige en voorzichtige wijze voorzien.
Hij heeft voortdurend delen samengevat, afgewisseld door delen
van Owen zelf. Bij het lezen stoort dit allerminst. Het werk heeft
zijn oorsprong in verhandelingen die Owen voor zijn theologiestudenten
hield. Het is indrukwekkend hoe zij en wij hierdoor onderwezen
worden over het innerlijk van de geestelijke mens. Temeer
beveel ik het boek aan onvernieuwde mensen aan.
Het eerste deel handelt over de verzoekingen. Van stap tot stap
worden we ingeleid in wat verzoekingen zijn en hoe ze vat op ons
hart krijgen en daar medewerking vinden. Vervolgens handelt Owen
uitgebreid over de inwonende zonden. Niemand die eerlijk met zijn
ziel om wil gaan en eerlijk voor de eeuwigheid behandeld wil worden,
kan daarom dit boek laten liggen. Het
vraagt niet alleen om gelezen te worden,
maar ook om biddend overdacht te worden.
Zo is het ook geschikt als dagsluiting. Bijbels
en deskundig legt Owen bloot wat er in
ons bestaan leeft. Juist hoe de inwonende
zonde trapsgewijs tot het kwade verleidt,
komt herhaaldelijk terug. Maar ook hoe de
ziel daartegen gewapend wordt.
Het is verleidelijk om te gaan citeren. Ik
wens het boek veel - liever in uw - handen.
Voor ieder is het boek een toetssteen
voor eigen hart. Daarom beveel ik het
ook van harte bij ambtsdragers aan. Het
is nuttig om ons ambtelijk werk hieraan
te toetsen. Dit geldt niet in het minst om
met de ambtsbroeders onze preken aan
zulke Bijbelse godgeleerden als Owen te
toetsen.
